Διαφήμιση

Ο Πατέρας Γιόρικ μπορεί ακόμα να νιώσει τον ψίθυρο της πνιγμένης ανάσας της χαμένης αγάπης του στον λαιμό του. Δεν μπορεί να ξεχάσει το αίμα στο πέπλο της, ούτε τον πυροβολισμό που του την στέρησε, κι αντήχησε ηχώντας στον θόλο της εκκλησίας. Αλλά η φυγή στη αποπνικτική ζέστη της Δύσης δεν είναι αρκετή για να ξεφύγει από το φάντασμά της. Παίρνει το φέρετρό της στους ώμους του και προχωρά νωχελικά, με ζεστά περίστροφα να χορεύουν στους εφιάλτες του.