Διαφήμιση

Ο Ατσάλινος Δράκος, κουλουριασμένος χαρούμενα στη σπηλιά του ανάμεσα στους θησαυρούς του, χρειαζόταν κάποιον που θα μπορούσε να αποκτά νέους, πιο εσωτεριστικούς θησαυρούς. Το μάτι του έπεσε στον Θρες. Ήταν τιμή του να βοηθήσει, αλλά η ακατάσχετη δίψα του Θρες του για νέα αποκτήματα μεταμορφώθηκε σε ψύχωση. Τώρα, δεν υπάρχει τίποτα να τον εμποδίζει από το να αποκτήσει αυτά που θέλει, δικαιολογώντας τη βαναυσότητά του στο όνομα του ευεργέτη του.